The missing piece in je familie

Wanneer je tegenwoordig naar een familiefoto kijkt, weet je eigenlijk niet honderd procent zeker wat alle familierelaties zijn. Vroeger bestond een gezin simpelweg uit een vader, moeder, en de kinderen. Tegenwoordig kunnen het stiefkinderen zijn, hertrouwde ouders en eventuele aanhang van de kinderen. Ook wanneer je een gezin op straat ziet lopen, kun je niet meteen meer aannemen dat de man ook echt de vader is van de kinderen. Het hedendaagse gezinsleven is enorm ingewikkeld geworden.

Scheidingen

De grootste oorzaak hiervan is het toenemende aantal scheidingen. Zeker in Nederland, een altijd al tolerant land, is scheiden heel normaal. Het aantal scheidingen neemt met name toe door de afnemende macht van de kerk. Volgens het christendom, mogen mannen en vrouwen niet scheiden. Daarom bleven veel ouders vroeger bij elkaar, ondanks vaak enorm vervelende gezinssituaties. Wanneer er sprake was van huiselijk geweld, mocht er toch niet gescheiden worden. Of wanneer ouders simpelweg niet meer van elkaar hielden, moesten ze toch bij elkaar blijven. Dat was nou eenmaal hoe het was. Tegenwoordig is het bijna te makkelijk om te scheiden. Je krijgt bijna het gevoel dat een standaard gezin zeldzaam wordt. Scheidingen kunnen soms hele nare gevolgen hebben, met name voor de kinderen. Dit hangt natuurlijk af van de aard van de scheiding. Ook de leeftijd van de kinderen speelt mee in verband met hoeveel ze bewust meekrijgen van de scheiding.

Onzekere familiebanden

Naast dat de ouders soms niet bij elkaar horen, hoeven ook de kinderen niet perse van de volwassenen zelf te zijn. Misschien zijn het wel stiefkinderen, adoptiekinderen of pleegkinderen. Een adoptiekind is een wees, iemand waarvan de ouders overleden zijn. Een pleegkind daarentegen heeft vaak nog wel zijn ouders, alleen zijn de ouders niet in staat om het kind te verzorgen. Dit kan bijvoorbeeld zijn wegens huiselijk geweld, drugsgebruik of criminele zaken. Hoewel de stiefkinderen wel echt bij een van de twee ouders horen, weten niet alle pleeg en adoptiekinderen wie hun echte ouders zijn. Het is vaak mogelijk om via gegevens bij bureaus erachter te komen wie de ouders zijn. Maar ook als het mogelijk is om de ouders terug te vinden, kan het verstandig zijn om een dna test te doen. Systemen kunnen soms fouten maken, dus zekerheid is nooit verkeerd. Dit kan bijvoorbeeld door een vaderschapstest. Hoewel het misschien hard klinkt, kun je maar beter zeker zijn. Een vaderschapstest kan ook gebruikt worden, wanneer je niet zeker weet wie het kind verwekt heeft. Dit kan het geval zijn met bijvoorbeeld een affaire.